ప్రియ...

ఈ కవిత

నా కలలకు రూపం

ఈ అక్షరాలు

నా ప్రెమకు ప్రతిరూపాలు..

నీ పరిచయంతొ

నా జివితంలొ

వసంతాలు పూయించావు

నీ ప్రెమతొ

నాలొని ఆశలకు

ఊపిరి పొశావు.. 

నిన్ను కలిసిన 

తొలిసారి

మనం కలుసుకున్న

ఆ గుడి                                                                                     

నిన్ను ముద్దాడిన ఆ క్షణం   
ఎన్నటికి మరువలెను...

వయ్యరమంతా  ఒలకబొస్తు                                                        

నాకొసం నివు నడిచివచ్చిన 

ఆ క్షణం

నేనే  నీ ప్రౌణమంటూ 

నీ నవ్వులతొ నన్ను మురిపించిన

ప్రతిక్షణం

నా జివితంలొ

అతి మదురమైన క్షణాలు

            

నీ నవ్వులు నావని

నీ ప్రెమ నాకు సొంతమని

మురిసిపొయను..                                                     

ఒక్క క్షణం ఈ ప్రపంచం

ముగబొయినది...                                                                

ప్రియ !

నీ నవ్వులు నావి కావని

నీ ప్రెమ నాకు అందదని

తెలిసిన ఈ క్షణం

కన్నిళ్ళను కౌగిలించుకున్నను..

నా కన్నిళ్ళకు భాషాలెదు

నా నవ్వులొ జివం లెదు

నా ప్రెమకు ఊపిరిలెదు

మనిషినయి వున్నాను  

కాని హ్రుదయం లెని

శిలనయినాను ...!!!